Wij hebben nog altijd het mooiste samengestelde gezin en familie systeem dat er maar bestaat.
Ruim 12 en een half jaar na de aankoop van De Essenburg (30 dec 2002 tot en met juni 2015) hebben we officieel 65 keer opvang en onderdak kunnen bieden aan kinderen, jongeren en volwassenen in nood.
Daarnaast zijn er honderden mensen te gast geweest. Als vrijwilliger, klusser of gewoon om even op te laden, een kop koffie te drinken en een luisterend oor te vinden. Om te schuilen als het in eigen omgeving even te spannend of bedreigend werd. Als student of stagiaire, om te leren en te ervaren dat opvang bieden ook kan in de vorm van een thuis delen.
We hebben ons huis, ons hart, ons bezit gedeeld met hen die dat op dat moment nodig hadden, in welke vorm dan ook. Wij hebben ervan genoten al die jaren. Veel geleerd, veel ervaren, veel gehoord en gezien. Ons iedere keer opnieuw weer verbaasd over wat er in levens kan gebeuren. Nog altijd het mooiste project waar ik aan heb deelgenomen, waar ik onderdeel van mag zijn. Met alles wat ik nu weet, en dan terug in de tijd…ik zou het onmiddellijk zo weer overdoen.
Nu transformeren we langzaam naar een nieuwe fase. Wij worden ouder. De “vaste kinderen” groeien op, halen rijbewijzen en diploma’s, hebben vaste vriendschappen, vinden banen en partners, of worden zelfstandiger en gaan vrolijk op vakantiekamp met alleen maar onbekende kinderen. We zijn zo trots op hen allemaal.
We zijn de boerderij aan het opknappen, met hulp van lieve mensen het terrein aan het opruimen, spullen in de stallen en opslag van meubels aan het uitzoeken, het veelgebruikte meubilair van een nieuwe lik verf aan het voorzien, hekken weer repareren. Dat is nodig na 12 jaar intensief gebruik en honderden handen, voetjes en hondenpootjes over trappen, vloeren en langs wanden.
We werken aan plannen voor het gebruik van het terrein de komende tien tot vijftien jaar, overleggen hierover ook met de gemeente. We willen heel graag het ouderlijk thuis blijven voor alle essenburger-jongeren. Een plek waar we met iedereen die ons lief is samen kunnen blijven komen, waar ruimte is om te komen logeren, waar in nood een plekje is om even bij te komen.
Alle praktische hulp is welkom. En gelukkig krijgen we die ook. Met elkaar willen we deze bijzondere plek borgen. Ik voel mij dankbaar voor alle mooie (jonge) mensen die op ons pad zijn gekomen en die (een deel van) hun leven met ons delen.